Een rit met niet alleen rijden maar ook kleine wandelingen, gezamenlijke lunch locatie etc.
De Kromme Rijnstreek kenmerkt zich door de vele kastelen en landgoederen waarvan we er enkelen aandoen.
Hallo Trusters,
Het is 12 april 2025, het weerbericht van het 8-uur journaal is net afgelopen. De weerman vertelt dat morgen de dag begint met regen, maar daarna wordt het een alleraardigste dag. Jaja, dat kennen we. Meestal kloppen de weersvooruitzichten niet en dus hopen we op een stralende dag zonder regen, net zoals de afgelopen weken. Helaas, helaas. Ik schuif de gordijnen open en het regent zachtjes. Dit keer lijkt het weerbericht dus wel te kloppen. Althans, het begin van de dag. Afwachten wat de rest van de dag ons gaat brengen.
Gelukkig hebben we een Engelse auto en geen Frans geval. Engelse auto’s hebben minder last van startproblemen met vochtig weer dan die koekblikken uit Frankrijk.
Na het ontbijt de Range Rover uit de garage gereden en op weg naar restaurant Vroeg in Bunnik. De meesten hebben het makkelijk kunnen vinden, maar de schrijver van dit stukje had wat meer moeite. Never mind, we komen ruim op tijd aan en begroeten onze clubleden. Het voelt weer als een warme deken. Maar liefst 13 equipes hebben zich aangemeld.
Helaas moet equipe Bernard zich afmelden vanwege koelproblemen van zijn Range Rover. Het verbruik van de koelvloeistof is hoger dan het brandstofverbruik. Dat zegt genoeg.
Tijdens de koffie neemt Wim het woord en legt het bolletje/pijltje systeem uit. Klinkt heel ingewikkeld, maar dat is het uiteindelijk niet. Ook is aan de rit een puzzeltocht verbonden. De equipes moeten de toegangspoorten bij de juiste kastelen zoeken. We worden gemaand om rekening te houden met het andere verkeer, fietsers en wandelaars. Rustig rijden dus. Voordat we weer in de auto stappen krijgen we een rallyschild met bevestigingsmateriaal. En dan gaan we op pad. Al snel rijden we niet meer in colonne en dat is natuurlijk ook veel leuker.
Het ‘ routeboek’ is nauwkeurig opgesteld en verkeerd rijden is haast onmogelijk. We zijn nog maar net op pad als we de zonnebril tevoorschijn moeten halen. Een cadeautje, want alles ziet er zoveel mooier uit met een zonnetje. Die weermannen en vrouwen zijn toch niet zulke prutsers als ik dacht.
We rijden van het ene kasteel naar het andere. De kastelen zijn rijk over het schitterende landschap uitgestrooid. Voor wie goed opgelet heeft, heeft ook diverse moderne Range Rovers zien staan bij de landhuizen die hier ook rijk zijn uitgestrooid.
Bij de eerste ‘fotoshoot’ moeten alle deelnemers op het signaal springen voor een actiefoto. Als dat maar gaat lukken met een groep waarvan de gemiddelde leeftijd 60+ is. Een, twee, drie …. jump …. Gelukt. Behalve de foto dan. We stonden weer op de grond toen het apparaat de foto maakte. Ach, wat maakt het ook uit. We staan er allemaal lachend op, dus dat is ook goed.
En de rit gaat verder. We rijden over verharde wegen, grindpaden, grasvelden en zelfs even over onverharde wegen. De V8 snort tevreden in het vooronder. Bestuurder, navigator en de V8 genieten daar volop van. Bang om pech te krijgen hebben we niet. Er rijden allemaal handige Harries mee, dus als het misgaat wordt het probleem opgelost. De motor snort dan wel tevreden, de maag begint zachtjesaan ook te knorren. Wordt het niet tijd voor de lunch in Doorn? Jazeker, ook dat is weer perfect geregeld door Wim. We mochten van tevoren een keuze maken uit 5 menu’s, zodat de keuken snel kan opdienen. De groep is zo groot dat we aan twee lange tafels moeten zitten. Er wordt wat af gebabbeld met elkaar. De sfeer zit er goed in. Als het eten wordt opgediend gaat het gebabbel gewoon door, ondanks dat het een heerlijke maaltijd is.
Na het eten meldt Jelle dat zijn nieuwe radiateur lek is en dat hij maar beter huiswaarts kan gaan. Hij krijgt de tip om de dop van het expansievat een slag los te draaien, zodat de druk in de radiator wat lager wordt. Een toptip, want later horen we dat hij zonder ellende thuis gekomen is.
Vanuit Doorn worden we door een chique woonwijk gevoerd waar onze Range Rovers zich wel thuis zouden voelen. Aan het einde van de verharde weg worden we door het ‘routeboek’ letterlijk het bos in gestuurd. Prachtig stukje Nederland overigens. We rijden een heuvel over en daar zien we de oranje Range Rover van Wim staan. Camera op het statief, want dit moet echt vastgelegd worden voor later.
De laatste etappe voert ons van de Maarnse ‘ berg’ met een omweg naar de pyramide van Austerlitz. Daar ben ik als schooljongetje met schoolreisje geweest. Ik schat zo’n 55 jaar geleden. Vreemd genoeg herkende ik het niet meer.
Op de parkeerplaats staat clublid Jan met een spuitende fontein uit een koelslang van zijn Saab. Om de geopende motorkap staan allemaal deskundigen en Jan gaat aan de slag met ducktape. Dan komt de vraag of iemand toevallig een slangetje in de kofferbak heeft liggen. En jawel hoor. Heel toevallig heeft ondergetekende een stukje slang liggen in goede maat. Jan is weer gered en ook hij heeft huis gehaald zonder de radiateur bij te hoeven vullen. Wat zo vreemd is. Je hebt altijd een set verkeerde onderdelen bij je, omdat er wat anders kapot gaat dan wat je bij je hebt. Dit is dus een uitzonderlijke situatie.
Na de reparatie hebben we nog op het terras wat na kunnen babbelen voordat we weer naar huis vertrekken. Het is een ouderwets gezellige clubdag geweest. Dit smaakt naar meer en dit is waar onze club voor staat. Gezelligheid besprenkeld met een Range Rover sausje.
Mijn complimenten aan Wim voor de perfect georganiseerde dag.
Groeten van double-o-nine (009)
By the way. Wie schrijft het verslag van het volgende clubevenement?
